W wieku 88 lat zmarł w Warszawie Edward Szymański. Swoje pracowite życie wypełnił kartami wielkiego formatu, dokonań dla kraju i swojej małej ojczyzny, czynionych w atmosferze przyjaźni z ludźmi wielkiej polityki i kolegami, wśród których wyrastał; dla nich pozostawał na zawsze Edkiem.
Był synem ziemi mogileńskiej. Urodził się w 1936 roku w Wylatowie. Swoją młodzieńczą energię do działania pożytkował w działalności organizacji młodzieżowych. Wybrany pierwszym sekretarzem powiatowym nowo powstałego Związku Młodzieży Socjalistycznej w Mogilnie prowadził działalność młodych w trudnych czasach powojennych przemian. Podjął też kształcenie własne, kończąc studia ekonomiczne w Warszawie.
Na następne lata przypada działalność Edwarda Szymańskiego w różnych strukturach PZPR, do której wstąpił w 1955 roku. Był m.in. sekretarzem Komitetu Powiatowego w Mogilnie, Tucholi, Grudziądzu, wykorzystując swoje doświadczenie, łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi, bezpretensjonalność i kompetencje.
Kolejna funkcja, tym razem w administracji, na urzędzie I wicewojewody bydgoskiego, przyniosła dorobek, z którym podjął się wielkiego pionierskiego wyzwania zostając przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej i I sekretarzem KW PZPR w nowo utworzonym województwie włocławskim. Za sprawą Edwarda Szymańskiego województwo to zyskało nowy impuls rozwoju przemysłowego, wznoszone kolejne osiedla i zaczątek szkolnictwa wyższego. Sprawując te funkcje do 1981 r. równocześnie był członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Później w KC PZPR zajmował się zagadnieniami funkcjonowania organów przedstawicielskich, pracując w komisjach tematycznych.
W roku 1976 rozpoczyna nowy etap działalności wraz z uzyskaniem mandatu posła na Sejm PRL. E. Szymański był posłem VII, VIII i IX kadencji do 1989 r. Przez kolejnych kilka lat transformacji pełnił funkcję dyrektora biura Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej, a potem Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej, opiekując się i pomagając młodym parlamentarzystom.
W 1996 roku po wyborze na prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, Edward Szymański powołany został na podsekretarza stanu, później p.o. szefa Kancelarii Prezydenta RP. Z Kancelarią i Aleksandrem Kwaśniewskim związany był do końca drugiej prezydenckiej kadencji, formalnie, bo przyjaźń trwała dalej.
Liczne obowiązki sprawował z rzetelnością i profesjonalizmem, ale nadzór nad Biurem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa – z miłością do Krakowa. Skuteczne zabiegi o pozyskiwanie możliwości odnowy zabytków zostały docenione wręczeniem Edwardowi Szymańskiemu Medalu „Cracoviae Merenti” przyznanego przez Radę Miasta Krakowa w 2004 r.
Mimo wysokich stanowisk w partii i państwowej administracji, Edward Szymański pozostawał sobą, był silnie związany z Kujawami i pałuckim Mogilnem.To właśnie tu kształtowała się jego postawa społeczna i publiczna aktywność. Regularnie wspierał lokalne inicjatywy kulturalne i edukacyjne, patronował wydarzeniom regionalnym, uczestniczył w obchodach rocznicowych i spotkaniach z mieszkańcami. Był osobą, która w stolicy z dumą promowała swój region i jego rozwój poprzez ciągłe kontakty z wieloma zaprzyjaźnionymi ludźmi i własny autorytet.Takiego Edka zapamiętamy!
Za swój wkład w dobro wspólne odznaczony został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Cześć Jego Pamięci!
Słowa kondolencji Rodzinie Edwarda Szymańskiego przekazujemy w imieniu kierownictwa Kujawsko-Pomorskiej Rady Wojewódzkiej Nowej Lewicy w Bydgoszczy.
***
Uroczystości pożegnalne w Warszawie rozpoczną się we czwartek, 12 czerwca 2025 r. o godz. 13,00 w Kościele św. Zofii Barat przy ul. Tanecznej 65a, a pogrzeb na Cmentarzu Warszawa – Grabów przy ul. Poloneza.